Bijna 30 jaar geleden kwam ik als homo uit de kast.
40 jaar was ik, en ging alles ontdekken.
Ik kwam natuurlijk bij het homocafé terecht, en kreeg een favoriet café.
Café “De Verjaardag” van Piet en Francois.
Wat heb ik daar een leuke tijd gehad… veel mooie en lieve mensen ontmoet.
Een van de hoogtepunten was voor mij de woensdag van de vierdaagse. Nee toen was het nog geen “Roze Woensdag”.
De vierdaagse liep over de van Welderenstraat, en daar zaten twee homocafés.
Het was een soort reünie van een aantal homo’s die op die dag weer bij elkaar kwamen.
Geen enkele andere bedoeling dan gezellig samen zijn met gelijkgestemde mensen.
Piet en Francois hadden tafels en banken buiten gezet en daar zaten we met zijn alle gezellig samen om er een feest van te maken. En een feest was het. Ik weet niet of het voor de tijd met Piet en Francois al zo’n feest was, toen zat ik nog dik in de kast.
Aan de overkant stonden veel mensen die kwamen kijken hoe dat wij ons vermaakte.
Mooie mensen ( natuurlijk vooral heerlijke militairen) bekijken en veel lol maken met elkaar.
Wil ik daarmee zeggen dat het nu niet leuk zou zijn? Nee hoor, maar het is anders.
Heel veel hetero’s die van “ons” geleerd hebben dat je mag zijn wie je bent. En dus feest maken en dat er niets mis is met jezelf zijn. Tenslotte is één van de vertalingen van gay uit het Engels : Jolig, opgewekt, vrolijk.
Nu is het een gigantisch feest geworden met de naam “Roze Woensdag”. Het zijn niet alleen wij die een feest hebben die dag. Het is nu niet alleen feest, maar ook een teken van acceptatie en diversiteit.
Heel gaaf dat ik aan de wieg heb gestaan van zo’n groot feest, want de woensdagen bij Piet en Francois zijn voor mij de start geweest van dit grote feest.
Het is nu niet meer aan mij besteed, te gigantisch en te commercieel. Maar de nieuwe generatie vindt zijn eigen weg en dat is alleen maar goed, en is ze van harte gegund.
Ik wens deze generatie dan ook net zo’n mooie tijd als ik heb gehad.