-Inleiding

Trigger waarschuwing

Ik heb besloten om op deze blogpagina ook te schrijven over mijn trauma, en mijn ervaringen in de ggz.
Waarom nu weet ik eigenlijk niet. Vele gelegenheden gehad en vaak geprobeerd, hele stukken geschreven maar de meeste ook weer weggegooid.
Misschien juist nu omdat misbruik en grensoverschrijdend gedrag steeds meer in het nieuws is. Dat nieuws roept altijd weer herinneringen op.
Eénmaal een uitgesproken tekst gezet voor broers en zussen, maar die na een week ook weer weggehaald.
Ik moest iets duidelijk maken, en heb dat toen ook heel duidelijk en onomwonden gedaan.

Zoals ik het beleefde

Natuurlijk is dit hele verhaal zoals ik het allemaal heb beleefd. Mijn waarheid en mijn gevoelens.
Jaren lang heb ik erover mijn mond gehouden.
Dat dingen niet lukte lag aan mij. tenslotte was ik diegene die iedere keer wegliep.
En niet alleen wegliep, maar ook mijn mening over mensen duidelijk maakte, en ja daar was niet iedereen gelukkig mee, want dat kon/kan en kan keihard overkomen.

Uitbehandeld

Uiteindelijk ben ik op een punt gekomen dat na vele verschillende therapieën, samen met een psycholoog tot conclusie kwam dat ik uitbehandeld ben.
Er zijn voor mij geen mogelijke therapieën of therapeuten die wel werken voor mij.
Uiteindelijk heb ik me dus teruggetrokken uit het sociale leven. Ik zit en ga ook niet meer in verenigingen, niet meer naar café of evenementen.
De enige uitzonderingen die ik maak zijn voor mijn kinderen en kleinzoons.
Ik leef in een klein wereldje (man/kinderen/kleinkinderen/schoonzoons).
Goed contact met lieve buren en dat is het eigenlijk wel.

Is het genoeg?

Nee soms niet, maar ik weet wel dat het ’t beste is. De stress is er behoorlijk door verminderd.
Ik weet ook dat deze mensen begrijpen wanneer ik dingen niet kan.

Ik ben geen therapeut.

In de categorie, trauma en ggz op dit blog, zal ik beschrijven hoe het voor mij allemaal voelde om dingen te ervaren en mee te maken.
Soms zal het emotioneel zijn, en soms kan het heel afstandelijk overkomen, maar dit is wie ik ben, of liever gezegd in al die jaren ben geworden.
Ik ben geen therapeut of deskundige en zal ook niemand vertellen wat te doen. Dit is zuiver mijn verhaal en mijn belevenis en hoe ik er mee omga en om ben gegaan.
Ik denk dat het altijd belangrijk is hulp te zoeken als je denkt het nodig te hebben. Ik ken vele mensen die er wel veel baat bij hebben gehad.

Klaas

Alle namen die ik noem zijn gefingeerde namen.
Één naam is echter belangrijk in het geheel en dat is “Klaas”.  Deze naam heb ik gegeven aan de man die mij misbruikt heeft.
Waarom een andere naam voor hem? Hij is toch de dader? Waarom beschermen?
Het is niet om hem te beschermen, maar qua leeftijd mag ik aannemen dat hij waarschijnlijk al is overleden. Ik zou dan zijn kinderen belasten die niets met de hele gebeurtenis te maken hebben, en het misschien zelfs helemaal niet weten.

Heb jij na het lezen hiervan hulp nodig kijk dan eens op “hulp nodig?”