Laten ik meteen beginnen met te zeggen dat alles goed gaat hier. Onze gezondheid, en die van de kinderen en kleinkinderen, is goed, en we hebben een prachtig huis met een perfect uitzicht in een heerlijk dorp en zeer goede buren.
Ik voel de behoefte om dit nu te delen, omdat er in mijn blog vrij intense verhalen staan. Deze verhalen zijn niet gekleurd of overdreven, het is zoals het is. Ik ben echter nu 68 jaar oud, en wat er is gebeurd, heeft zich natuurlijk in die lange tijd afgespeeld. Dus tussendoor waren er ook mooie momenten met mijn kinderen en in de buurt. Mijn leven was en is zeker niet 24/7 kommer en kwel. Het allerbelangrijkste is wel dat Ore en ik al bijna 25 jaar een goed huwelijk hebben en dat we gezegend zijn met lieve kinderen, kleinkinderen en schoonzoons die altijd voor ons klaarstaan. Broers en zussen, en verdere familie zoals neven en nichten, zijn niet langer in beeld. Vind ik dat jammer? Ja, natuurlijk, maar het geeft me ook veel rust. Het is beter om geen familierelaties te hebben dan relaties met mensen die mij niet kunnen accepteren zoals ik ben en geen rekening kunnen of willen houden met mijn gevoelens
Mijn homoseksualiteit was alleen in de Nijmeegse wijk Brakkenstein een probleem. Daar kun je allerlei redenen voor bedenken, maar het blijft een feit. Ik heb daarna in de Nijmeegse wijken Zwanenveld en Malvert gewoond, en nu in Leuth, en nooit heb ik me in die wijken, en nu in ons dorp, gediscrimineerd of anders behandeld gevoeld.
In de loop der tijd zijn er wel wat beperkingen opgetreden. Lid worden van een vereniging of naar een gezellig feest gaan zit er niet meer in, zelfs de verjaardagen van de kinderen en kleinkinderen vier ik op een moment dat het rustiger is. Alcohol is sowieso al 10 jaar uitgesloten.
Hierdoor ervaar ik veel meer rust en kan ik alles beter aan. Het enige dat mij in al die therapieën duidelijk is geworden, is dat wanneer ik mijn mond opendoe en zeg wat ik voel of wat me zwaar op de maag ligt, dit bij sommige mensen helemaal verkeerd valt, en problemen oplevert. En nee, dat is dan niet alleen hun probleem, maar ik weet dat ik me dan ook erg schuldig en waardeloos kan voelen. Dus, nu ik alles geprobeerd heb, is het voor mij duidelijk dat de huidige situatie goed verloopt, en hoef ik me niet langer in te spannen om nadien weer teleurstellingen en schuldgevoelens te verwerken.
Mensen die mij kennen van vroeger zullen dit misschien vreemd vinden, maar het is zoals het is, en zo slaap ik beter en kan ik ook mijn verhaal op mijn blog delen. In Malvert hadden we ook een goed huis en geweldige buren. Toch veranderde er iets van binnen op het moment dat ik naar Leuth verhuisde. Wat het precies is, weet ik niet, maar ik ben heel blij met de beslissing die we hebben genomen.
Dus echt mensen, hier gaat het uitstekend nu.. ( ondanks dat iemand laatst weer vroeg of Ore mijn zoon is 🙁 🙂 )
